Een nieuw najaar, een nieuwe vakantie in de Schotse Hooglanden. Elk jaar probeer ik een noordelijker deel van Schotland te verkennen, na vorig jaar Torridon te hebben bezocht viel deze keer het oog op Inverpolly en Assynt, twee regio’s met schitterende woeste landschappen. Beide gebieden zijn binnen 30-60 minuten te bereiken vanaf het relatief grote dorp Ullapool, waar ook de veerpont naar Lewis/Harris vertrekt, mijn thuisbasis voor de week.
Ardvreck Castle
Het was de eerste dagen geweldig (warm, droog en windstil) weer, dus ik ben er gelijk de eerste ochtend al vroeg op uit getrokken. In Locy Assynt ligt een kleine uitham met de resten van een kasteel erop, in de achtergrond de berg Canisp. Het kasteel stamt vermoedelijk uit 1590 en is gebouwd door Clan MacLeod die veel van de omringende gebieden in eigendom had. Het kasteel speelt is in 1672 14 dagen belegerd door Clan MacKenzie, maar de huidige staat kwam door een blikseminslag in 1795, nadat het kasteel al verlaten was.
Loch Cul Dromannan
Inverpolly is de thuisbasis van een aantal iconische bergen die op verschillende fotogenieke plekken de achtergrond vormen, in combinatie met heidegebieden met vele lochs en moerassen. Stac Pollaidh, Cul Beag en Ben Mor Coigach zijn de meest bekende die je vanaf vrijwel elke locatie kunt zien. De eerste dag had vooral Stac Polly een grote aantrekkingskracht op mij, met name vanaf Loch Cul Dromannan.
Stac Polly
Hoog op het verlanglijstje stond de ‘beklimming’ van Stac Polly (of Stac Pollaidh in het Gaelic). Een heuvel van 612m hoog, die wij Nederlanders al snel tot berg zullen bestempelen. De weg naar de top is niet ingewikkeld, er is een pad aangelegd om de oude gesteenten te beschermen voor de erosie door duizenden bezoekers. Doordat hij zo makkelijk te navigeren is en de twee uur durende klim best te doen is, als je het rustig aan doet, voor ongetrainde mensen, is hij erg populair.
Als je de beklimming maakt heb je een schitterend rond uitzicht op de omgeving, met de bergen Suilven, Cul Mor, Cul Beag and Ben Mor Coigach en onder andere Loch Lurgainn.
Toch bevond ik mij rond zonsondergang bovenop de top, nadat een gezin met kinderen een uur voor zonsondergang de top had verlaten, helemaal alleen met een lucht die helemaal open was getrokken het laatste uur voor zonsondergang.
In de glen het geluid van de herten, maar verder doodstil en kilometers ongehinderd zicht. Een feest voor mij als fotograaf en ik heb dan ook gebruik gemaakt van elke minuut die ik kreeg (maar zeker ook momenten gepakt om te genieten).
De afdaling naar beneden ging in een uur, maar ik was wel blij dat ik mijn zaklamp had meegenomen, want het wordt deze tijd van het jaar heel snel donker.
Pingback: Schotland: Inverpolly & Assynt 2013 – 2 | KENNETHVERBURG•NL