Dit is het tweede en laatste deel met foto’s van mijn bezoek aan de regio’s Inverpolly en Assynt in Schotland. Eén van de meest wilde en verlaten plekken van Schotland.

Suilven

Suilven is één van de bekendere bergen van Assynt, je bent hem in het vorige deel ook al tegengekomen. Ondanks dat je er met de auto helemaal omheen kunt rijden ligt de berg erg geïsoleerd. Er zijn geen wegen die er naartoe gaan, het dichtstbij is de route via Lochinver, waarbij je 6 kilometer loopt tot een cairn, dan 2km een drassig pad volgt en vervolgens aan de beklimming kunt beginnen. Een tripje naar de top van Suilven is daarmee minstens 25 kilometer. Ik heb hem maar even overgeslagen ;)

Suilven en Canisp vanuit Lochinver

De haven van Lochinver

Suilven vanuit Lochinver’s Loch Druim Suardalain

Canisp vanaf Loch Druim Suardalain

Suilven ziet er vanuit de verschillende richtingen steeds anders uit. Vanaf Loch Druim Suardalain lijkt het een grote grijze pilaar die uit het landschap vereist, maar vanaf het dorpje Elphin en op Stac Polly zie je dat het een langgerekt berg is met een soort dobbel er achteraan.

Achnahaird Bay

Dit is een erg populaire baai bij de locals en de toeristen en als je het beeld bekijkt dan snap je waarom. Vanaf de parkeerplaats (maar beter nog iets hoger de heuvel op klimmen) zie je een schitterend panorama van de bekende bergen van de regio Suilven, Cul Mor, Stac Pollaidh, Cul Beag en Ben Mor Coigach. Ik ben er twee keer naartoe geweest, de eerste keer kreeg ik een uur voor zonsondergang een enorme bui over mij heen en kwamen er niet veel kleuren in de lucht.

Achnahaird Bay Panorama

De tweede keer ging het iets beter (zie ook de foto helemaal bovenaan de pagina).

The North

Als je in Londen de ringweg rijdt dan wordt daar al gesproken over “The North” als je naar het Noorden rijdt. Maar voorbij Lochinver heb je wat mij betreft echt The North. Smalle weggetjes die langs bergen en meren gaan, met hier en daar een klein dorpje met boeren en crofters.

Lochinver

Enorme drukte op de wegen in de Schotse Hooglanden

In Kylesku ligt een brug uit 1984 waarmee werd voorkomen dat je 100 mijl (160km!) moest omrijden via Lairg als de (nu niet meer in gebruik zijnde) veerpont niet ging. De twee lochs die de brug verbindt werden tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt voor het oefenen met onderzeeboten.

Kylesku bridge

The security of these top secret operations was guarded by the local people of this district who knew so much and talked so little

Quinag

Gotta love single-track roads

Clashnessie Bay

Clashnessie Bay

Terug naar Inverpolly

Loch Bad a’Ghaill

Van de hoofdweg 20 minuten noord van Ullapool sla je links af om Stac Polly en Achnahaird Bay te bereiken. Je passeert daarbij drie lochs en Loch Bad a’Ghaill is het middelste loch. Hier kwam ik toevallig terecht toen ik op weg was naar Achnahaird Bay en ik ben er blijven plakken. De warme kleuren van de ondergaande zon spraken erg aan. Het was wel een uitdaging om scherpe plaatjes te krijgen, er stond die dag een erg harde wind.

Grote drukte op de wegen rond Loch Bad a’Ghaill

Loch Bad a’Ghaill

Corrieshalloch Gorge

20km zuidelijk van Ullapool ligt op de zijweg naar Gairloch een 60m diep ravijn met een 45m hoge waterval. De National Trust of Scotland heeft over het ravijn een (wiebelige!) brug gelegd en verderop een uitzichtpunt zodat je de waterval goed kunt bekijken. Een populair uitstapje voor toeristen, ik kwam duidelijk weer terug in de bewoonde wereld.

Corrieshalloch Gorge, door voor de rechter foto even te wachten tot een persoon over de brug liep kon ik de diepte goed illustreren

Een groep Amerikanen kon het helaas niet nalaten herhaaldelijk te spreken over een Gorgeous Gorge. Zucht ;)

Glen Affric

Een herfstbezoek aan Schotland is wat mij betreft niet compleet zonder een bezoek aan Glen Affric. Dit jaar was ik iets eerder dan vorig jaar, de herfstkleuren begonnen net te komen en er was nog geen sneeuw gevallen.

Toen ik aankwam was de lucht donker en viel er wat motregen, maar verderop in glen zag ik lichtere vlekken van de zon en die leken langzaam richting de brug te komen waar ik op stond. Na ongeveer een uur wachten raakten de zonnestralen precies de bomenrij waar ik stond en heb ik 15 minuten verschillende composities kunnen maken met de donkere lucht en gekleurde bomen verlicht door de zon. Weer een magisch Glen Affric moment.

Dit was helaas ook de laatste zon van de dag. Het was hierna grotendeels bewolkt.

En hierna ging het hard regenen. Ik heb nog een uur in de auto gewacht in de hoop dat de lucht nog open zou breken voor de zonsondergang, maar helaas.